ارتودنسی دندان های نیش

دندان های نیش ( شش یا هشت دندان جلویی را بایت یا نیش می گویند) و نحوه درمان ارتودنسی برای رفع ناهنجاری آن همیشه مورد توجه بوده است. یک متخصص برای ارتودنسی دندان های نیش شما اگر شلوغ یا کج و بیرون زده و نامنظم باشند از بریس ارتودنسی استفاده می کند.

قبل از اینکه تصمیم بگیرید که آیا می خواهید تصحیح نیش انجام دهید یا نه مهم است که اطلاعات لازم را درارتباط با درمان ارتودنسی دندان و هزینه ارتودنسی بدست بیاورید.

بنابراین بیایید به آن بپردازیم.

چه زمانی ما به بریس ارتودنسی احتیاج پیدا می کنیم؟

اگر شما دارای دندان های نیش  کج ، پرتراکم و شلوغی باشید تمیز کردن آنها دشوار است.

در این صورت هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با دشواری خاصی مواجه می شوید.

ناتوانی در تمیز کردن دندان ها باعث ایجاد پوسیدگی دندان ، بیماری لثه و در نهایت از دست رفتن دندان ها می شود.

از طرفی مال اکلوژن (occlusion) می تواند در توانایی شما در هنگام جویدن و صحبت کردن تاثیر بسزایی داشته باشد.

مشکلات فکی در اثر مال اکلوژن

محققین به تازگی شواهدی پیدا کرده اند مبنی براثبات این که عفونت های پریودنتال (بیماری های لثه) ناشی از ضعف بهداشت دهان است.

این عفونت ها می توانند وارد جریان خون شوند و باعث ایجاد بیماری های قلبی شوند.

اگر دندان های نیش شما بیرون زده و ناهنجار باشد ممکن است مشکلات فکی را نیز به دنبال داشته باشد.

بنابراین برای رهایی از مال اکلوژن بهتر است با کمک گرفتن از درمان ارتودنسی نزد یک متخصص ارتودنسی خوب ، دندان های خود را مرتب کنید.

به این ترتیب و با مرتب کردن دندان ها شما می توانید بهداشت دهان و دندان را راحتتر از قبل رعایت کنید.

به چه علت به ارتودنسی دندان های نیش نیاز پیدا می کنیم؟

شایع ترین مواردی  که باعث ناهنجاری های دندانی می شود موارد زیر است.

این موارد از این قبیلند:

کوچکی فک

فک کوچک تنها مقدار محدودی فضا در اختیار دندان ها قرار می دهد.

این می تواند رویش دندان های نیش را با مشکل مواجه کند.

همچنین باعث کجی و روی هم افتادگی سایر دندان ها می شود.

رنج زبان

بعضی از کودکان زبان خود را به جلو فشار می دهند.

فشار زبان بر روی دندان های جلویی می تواند باعث ناهنجاری قابل توجه ای در دندان ها شود.

دندان های اضافی

گاهی اوقات ارتودنسی دندان های نیش به دلیل دندان اضافی است که انجام می شود.

در این هنگام ممکن است ارتودنتیست کودک شما دندان اضافی را از دهان او خارج کند.

سپس آسیب هایی را که بر صورت ، نیش یا فک رسیده است درمان کند.

فکوس و ساختار ناهموار استخوان

یک فکوس ناهموار یا کمبود حمایت از ساختار استخوان می تواند باعث نازک شدن و ایجاد ضایعه نابالغ شود.

این اختلال می تواند موجب سخت تر شدن جویدن و صحبت کردن و یا تاثیر منفی بر قابلیت و توانایی دندان ها شود.

علاوه براین مال اکلوژن در دندان های آسیا ممکن است بر روی  سایر شرایط بهداشتی تاثیربگذارد.

اپن بایت وعادات عملکردی منفی عضلانی

این ضایعه در اثر مکیدن انگشت شست در کودکان رخ می دهد.

در این صورت دندان های نیش این کودکان دچار ضایعه اپن بایت ( باز بودن دندان های جلویی در حالت بسته بودن دهان را نیش باز یا اپن بایت می گویند) می شوند و به درمان ارتودنسی نیاز پیدا می کنند.

این در حالی است که هنوز بعضی از بزرگسالان  اشیایی مانند مداد را در دهان خود گذاشته و توسط دندان های نیش به آن فشار می آورند.

یا با فشار زبان خود را به دندان های جلویی می زنند.

این عادات منفی می تواند سبب ایجاد نیش باز یا اپن بایت شود.

مال اکلوژن دندان های نیش

در حالت ایده آل دندان های فوقانی شما باید دندان های پایینی را در حدود چند میلی متر همپوشانی کند.

هنگامی که دندان های نیش بیشتر از حد معمول دندان های پایینی را همپوشانی کنند این به عنوان مال اکلوژن شناخته می شوند.

افزایش بیش از حد همپوشانی عمودی دندان های پیش می تواند باعث ایجاد مشکلات دهانی و نازیبایی ظاهر شود.

این مشکل را می توان با کمک گرفتن از یک ارتودنتیست حل کرد.

ارتودنسی دندان های نیش در کودکان

یک متخصص ارتودنسی می تواند از بریس های ارتودنسی برای ارتودنسی دندان های نیش بهره بگیرد.

با استفاده از ارتودنسی کاربردی دندان های فوقانی رو به جلو حرکت می کنند.

این روش از ارتودنسی می تواند رشد فک بالا یا پایین یا هر دو را در کودکان تغییر دهد.

از این رو بهتر است فرزندمان را در سن هفت سالگی به یک متخصص ارتودنسی کودکان نشان دهیم تا از ناهنجاری های دندانی او در آینده جلوگیری کنیم.

نتیجه گیری

هیچ مدرکی از آزمایشات بالینی وجود ندارد که نشان دهد که کودکان نیازی به درمان ارتودنسی نداشته باشند.

به نظر می رسد که تمام کودکان در سن هفت سالگی نیاز به ارزیابی دقیقی توسط یک ارتودنتیست کودکان داشته باشند.

در این ارزیابی ممکن است برخی از کودکان نیاز داشته باشند که دندان اضافی آنها را از دهانشان خارج کنیم.

یا اجازه ندهیم که فضای خالی دندان کشیده شده به وسیله سایر دندان ها پر شود.