مصرف مواد مخدر باعث اختلال در دریافت نیروهای ارتودنسی به دندان ها می شود.
مواد مضر موجود در مولکول های مواد مخدر که به طور منظم توسط بیماران مصرف می شوند می توانند از طریق گردش خون وارد سلول های بافت لثه ها شوند و بر روی نیروهای مکانیکی دستگاه های ارتودنسی اثرات منفی اعمال کنند.
مهم است که ارتودنتیست ها بررسی دقیق و کاملی داشته باشند از سابقه قبلی بیمار مبنی بر مصرف یا عدم مصرف مواد مخدر بخصوص در افراد جوان که طیف بیشتری از مصرف کنندگان مواد مخدر را شامل می شوند.
به هر حال سابقه مصرف مواد مخدر باید بخش جدایی ناپذیری از برنامه هر متخصص ارتودنسی برای تشخیص و درمان ارتودنسی باشد.
حرکت ارتودنسی و فعالیت استخوان وابسته به عوامل سیستمیک می باشد
این عوامل عبارتند از :
بنابراین در این مقاله سعی ما براین است که یک بررسی جامع از اثرات این عوامل بر حرکات دندانی در ارتودنسی داشته باشیم.
هورمون سیستمیک مانند استروژن، آندروژن و کلسی تونین با افزایش محتوای مواد معدنی استخوان، توده استخوان و کاهش در نرخ جذب استخوان در ارتباط است.
در نتیجه آنها می توانند حرکات ارتودنسی را به تاخیر بیاندازند.
در مقابل، هورمون های تیروئید و کورتیکواستروئیدها ممکن است حرکت ارتودنسی را سریع تر کنند.
طول درمان ارتودنسی را کاهش دهند.
در نتیجه فلوراید ممکن است پایداری ارتودنسی را کمتر کند.
داروهای ضد التهابی استروئیدی که به منظور کاهش تحلیل استخوان تجویز می شوند ممکن است در طولانی مدت بر حرکات ارتودنسی اثر بگذارند.
آنها می توانند پاسخ استخوان به فشار وارده را به تاخیر بیندازند.
یا مدت زمان انجام ارتودنسی را طولانی تر کنند.
اثر داروها بر درمان ارتودنسی نباید نادیده گرفته شود.
پروستاگلندین ها و لکوترین نیز در حرکات ارتودنسی اثر گذار هستند.
به نظر می رسد که آنها ممکن است برنامه های کاربردی بالینی آینده را که می تواند به حرکت دندان ها منجر شوند افزایش دهند.
استفاده از داروهای فوق باید توسط هر ارتودنتیست در ارزیابی زمان درمان و در طرح درمان در زمانی که برای حرکت دندان تلاشی صورت می گیرد در نظر گرفته شود .
بعد از انجام ارتودنسی دندان باید از خوردن تمام غذاهای چسبنده تا پس از پایان کار ارتودنسی اجتناب کرد .
جویدن تنباکو نیز از جمله مواردی است که باید جزو ممنوعات اعلام شوند.
همچنین بهتر است بیماران را از خطرات و محدودیت های ارتودنسی آگاه کرد.
برای انجام ارتودنسی لثه های سالم اولین شرط است.
اما اگر فردی در اثر مصرف دخانیات یا مواد مخدر دارای لثه های بیمار باشد ابتدا باید روی سلامت لثه های خود متمرکز شود.
سپس به درمان ارتودنسی رو آورد.
برای درمان ارتودنسی تنها تفاوتی که بین افراد بزرگسال و افراد نوجوان وجود دارد طول دوره درمان است.
اثر مواد مخدر در محیط دهان به شکل فرو پاشی بافت نرم لثه و تخریب دندان ها در طولانی مدت است.
مواد مخدر به خاطر داشتن ماهیت اسیدی باعث کاهش ترشح بزاق می شوند و خشکی دهان یکی از عوامل خرابی دندان ها می باشد.
هنگامی که محیط دهان رو به خشکی می رود فرد به خوردن شیرینی و مواد قندی تمایل پیدا می کند.
مواد مخدر جدید فرد را ممکن است تا حدود دوازده ساعت هم بخواباند.
در طی این مدت ترشح اسید در محیط دهان می تواند دندان ها را بسیار آسیب پذیر کند.
هنگامی که فرد دندان های ضعیف شده خود را در خواب بر روی هم می فشارد دندان ها دچار سایش می شوند.
به همین دلیل مینای دندان در اثر قرار گرفتن طولانی در معرض اسید و سایش از بین می رود.
با نازک شدن لایه مینا و از بین رفتن آن در اثر سایش راه ورود انواع میکروب ها به دهان برای تخریب دندان ها باز می شود.
بهداشت ناکافی از سوی مصرف کنندگان مواد مخدر و خشکی دهان و تمایل به خوردن مواد قندی عواملی است که همگی با هم باعث سیاهی، پوسیدگی و تخریب دندان ها می شوند.
امکان گیر کردن غذایی در اطراف براکت های ارتودنسی و تبدیل شدن براکت ها به پناهگاه مناسبی برای باکتری ها از عمده دلایلی است که فرد سیگاری باید قبل از انجام ارتودنسی دندان اقدام به ترک سیگار خود بکند.
رنگ لثه سالم صورتی است و با قوام و سفتی خوبی به دندان ها چسبیده است.
هنگامی که فرد با مصرف دخانیات از داشتن لثه سالم محروم می شود درمان ارتودنسی نیز امکان پذیر نمی باشد.
ترک سیگار و درمان لثه اولین گام برای آغاز درمان ارتودنسی می باشد.
استعمال دخانیات باعث تیرگی رنگ دندان ها و افزایش پلاک های دندانی می شود.
مصرف دخانیات رشد پلاک های میکروبی را سرعت می بخشد.
در نهایت اصلی ترین عامل پوسیدگی دندان در افراد مصرف کننده این مواد می باشد.
مصرف مواد مخدر باعث اختلال در دریافت نیروهای ارتودنسی به دندان ها می شود.
تنباکو دارای موادی است که باعث کند شدن جریان خون در لثه ها می شود.
به همین خاطر است که در اثر مصرف تنباکو لثه ها دچار فقر غذایی و کمبود اکسیژن می شوند.
فقر غذایی لثه ها روند ترمیم بافتی لثه ها را مختل می کند.
بنابراین شانس ابتلا ی مصرف کنندگان تنباکو به بیماری های لثه دو برابر دیگران است.
سموم ناشی از دود سیگار در محل ورود به دهان جذب نسج نرم می شوند و دندان ها را مستعد پوسیدگی می کنند.
به مرور زمان و جمع شدن جرم در زیر لثه ها باعث لقی دندان ها می شوند.
اگر بهداشت فرد نامناسب باشد مصرف دخانیات در دراز مدت باعث ابتلای شخص به سرطان دهان می شود.